"Zarif adamlar gibi ölmeyi de öğret..."

zarif adamlar gibi ölmeyi de öğret ne olursun

 dünya iyi ağırlamadı diye darılmadılar

 adı konulamayacak yerlere dalıp giden kaçaklar

 bu sessizlik

herhangi bir suskunluğa benzemiyordu yok

çaresizlik

yalnızlığına ortak etmeye yeminli düşman

azalırdı gözlerinde gönlünde

o algıda heyula o zorba nicelik

kulağında insanı çağıran bir uğultu

işte sugar man söylüyor bile gaipten

bulutları delmek bir yanılsama

bu yarın tıpkı dün gibi olacaktır.

ancak bir fikrin,

lakırdısı kaşarlanmış, yaşanması unutulmuş bir fikrin,

alıcısı kalmadığı bir zamanda, ortaya çıkabilecek bir suskunluk.

elinden hiç bir şey gelmeyenlerin,

umudu kalmayanların intihar mektubunu yazar kader,

şiir olur.

98' / ağa cami